Wat ga jij doen als je met pensioen gaat? Eindelijk de wereld verkennen? Je op vrijwilligerswerk storten? Of elke koers op tv van voor tot achter bekijken? Veel partners hebben elk een ander idee over hoe ze hun leven na het werk willen invullen. Echtscheidingsbemiddelaar Eric De Corte (73) merkt in zijn praktijk dat dit de laatste jaren vaker en vaker leidt tot scheidingen bij 65-plussers. “Mensen slaan soms wit uit als ze horen wat dat betekent.”
Zijn echtgenote stond bekend als een luisterend oor. Iemand bij wie mensen terechtkonden met hun problemen, groot en klein. Toen zij in 2007 overleed, besloot Eric zijn leven over een andere boeg te gooien. Hij gaf zijn kaderfunctie bij een energiebedrijf op, behaalde het postgraduaat familiale- burgerlijke- en handelsbemiddeling en begon op zelfstandige basis te bemiddelen. Als ode aan Lea. “Dat klinkt misschien raar, maar ik zag wegvallen wat zij betekende voor andere mensen en maakte een klik in mijn hoofd. Een dik loon doet er voor mij niet meer toe. Ik wil mensen bij elkaar brengen en ik geniet er iedere dag van. Het leven is veel te kort om ambras te maken.”
Een testament is een handig middel om te beslissen wat na je overlijden met je goederen moet gebeuren. Je kan kiezen om je testament bij de notaris te laten opstellen, via een zogenaamd ‘notarieel’ testament. Of je kan kiezen om – mits naleving van vormvereisten – zelf je testament te schrijven. Dat laatste is echter niet zonder risico’s. Wij overlopen vijf gevaren die bij eigenhandige testamenten om de hoek loeren.
Ontervende testamenten kunnen bij de wettige erfgenamen emotioneel een grote impact hebben. Het eerste waar benadeelde erfgenamen meestal naar kijken, is het handschrift: heeft de overledene dit wel zelf geschreven? En klopt de datum wel? Benadeelde erfgenamen kunnen het handschrift betwisten waardoor de bewijslast verschuift naar de bevoordeelde legataris (persoon die het legaat ontvangt). Het is dan aan die laatste om te bewijzen dat het wel degelijk gaat om het handschrift van de erflater. In de praktijk gebeurt dit door beroep te doen op een erkende schriftdeskundige. Dit kan de hele procedure serieus vertragen.
Wanneer je een woning koopt, moet je niet alleen rekening houden met de prijs van de woning, maar ook met de bijkomende kosten. In de volksmond is vaak sprake van de zogenaamde ‘notariskosten’. Een wat misleidende term, want voor het grootste deel gaat het om belastingen die de notaris doorstort naar de overheid.
Koop je een gezinswoning, dan betaal je qua registratiebelasting 3% van de aankoopwaarde. Wie een grond koopt of een al een woning heeft, valt onder het standaardtarief van 12%. En wie zijn oog heeft laten vallen op een nieuwbouw betaalt geen registratiebelasting, maar wel 21% btw.
Daarnaast hou je rekening met andere kosten. Zo betaal je een ereloon aan de notaris voor het advies, de besprekingen, het ontwerp en het toelichten van de akte. De dienstverlening van de notaris reikt verder dan louter het opstellen van de akte. De tussenkomst van de notaris is een belangrijke buffer voor als er een kink in de kabel zou zijn. Wat als je bodem bijvoorbeeld vervuild blijkt te zijn? Of er een document ontbreekt, of de verkoper nog schulden had, of er een lekkende stookolietank is… Na het verrichten van de opzoekingen, zoekt de notaris actief mee naar oplossingen zodat jij het niet moet uitvechten voor de rechtbank.
Weet dat de administratieve kosten sinds de hervorming van het notariaat geplafonneerd zijn tot 750 euro. Voor een bijkomende kredietakte bedragen de administratieve kosten maximaal 550 euro. Over het krediet gesproken… ook hier hou je best rekening met de kosten.
Wil je zelf nagaan hoeveel de bijkomende kosten bedragen voor je aankoop én je krediet? Ontdek onze rekenmodules.
‘Scheiden doet lijden’, luidt het gezegde. ‘Goede afspraken maken goeie vrienden’, klinkt dat andere spreekwoord – in dezelfde context vaak sleutel tot succes. Feit is dat een nieuw samengesteld gezin gepaard gaat met opnieuw naar evenwicht zoeken, bij alle partijen. (Plus)mama van vier Marjolein Sebille (36) vertelt over hoe zij die zoektocht in de praktijk omzet. Notaris en zelf ook plusmama Helena Verwimp (40) geeft tips over hoe je het best met de uitdagingen van zo’n situatie omgaat.
“Zowel mijn als Diederiks kinderen waren nog jong toen we een koppel werden, vijf jaar geleden”, steekt Marjolein van wal. “De eerste twee jaar behielden we elk nog ons eigen leven: we woonden apart en spraken af en toe af met de kinderen erbij. Voor hen waren die momenten samen vergelijkbaar met slaapfeestjes bij vrienden, waardoor ze snel een goeie band hadden.”
Geen extra ouder
Intussen wonen Marjolein, Diederik en de kinderen Maxim (7), Bob (9), Ellis (10) en Mia (11) onder één dak. Nieuwe situatie, nieuwe regels? “We zetten bewust elk onze eigen kinderen op de eerste plaats, dat was vanaf het begin duidelijk”, zegt Marjolein. “De kinderen gaan bijvoorbeeld nog altijd naar hun school van voor de breuk. Dat betekent dat we hen naar twee verschillende plekken moeten brengen, maar we vonden het belangrijk dat er voor hen niks veranderde door onze relatie. Ook de co-ouderschapsregeling van Diederik en mij is verschillend. Daardoor hebben we op sommige momenten geen, en op andere momenten twee of vier kinderen in huis.”
